Naar de Mekong delta

We hadden gepland om verder te reizen vanaf Ho Chi Minh stad naar Can Tho in de Mekong delta. Het bleek echter dat we ook een excursie naar de Mekongdelta konden maken en dan niet met de groep terug konden reizen, maar dan in My Tho blijven en vandaar  naar Can tho konden reizen. Omdat My Tho al halverwege lag, leek het ons een goed idee om een tour naar de Mekong delta te boeken met uitstapjes en gids en gewoon niet mee terug te gaan naar HCMC. Dit bleek later niet zo verstandig.

De volgende morgen zouden we voor ons hotel omgehaald worden door de tourorganisatie. Marie France bleef wachten voor het hotel terwijl ik eens ging kijken of ik een Vietnamees ontbijtje kon scoren. Er zaten vele mensen in kleine restaurantjes te ontbijten. Het was meestal een kom soep met rijstnoodles. Dit was echter moeilijk mee te nemen. Toen vond ik heel klein stalletje waar men rijstpapier maakte voor loempiaatjes die gevuld werden met brood, noodles, wat groentjes, saus en een beetje vlees. Ik kreeg een take away schoteltje met 8 kleine loempiaatjes, 2 plakken worst, wat noodles, sla, en saus voor 40 cent. Ik heb het later in de bus opgegeten en het was heerlijk. Terwijl ik het ontbijt ging halen wachtte Marie France voor het hotel op de minibus. Toen ik terugkwam was er been soort oud dakloos mannetje haar schenen aan het kuizen. Marie France had 5 x no gezgd, maar het mannetje had de slippers gewoon van haar voeten gehaald. Er was ook geen prijs afgesproken. Marie France kreeg een lesje toeristen oplichten. Ik kwam terug en het mannetje begon met zijn tandenborstel ook mijn schoenen te kuizen. Ik liet hem stoppen en ondertussen kwam de minibus. Ik stak de  schoenenschoonmaker 1 dollar in zijn handen, wat al veel was. Hij vroeg echter 5 dollar, hetgeen daar een heel dagloon is. Er volgde een hele discussie waarin ik hem duidelijk maakte dat het 1 dollar of geen dollar was. Hij nam dan genoegen met de een dollar!

We werden opgehaald met een minibus en gebracht naar een grotere bus met wifi en airco. Daarmee gingen we op tour. We reden over redelijke wegen, maar die waren vol, vol met brommertjes dus het ging niet snel. De straten in het gedeelte van Vietnam waren allemaal hetzelfde. Helemaal vol gebouwd aan 2 kanten met huisjes, hutten en winkeltjes.

Halverwege stopten we in een prachtige, speciaal voor de tours aangelegde Mekong rest stop. Hier konden we onze benen strekken, wat eten en drinken kopen tegen hogere prijzen en de toilet gebruiken. Na 30 minuten ging het verder. We kwamen aan het meest dicht bij HCMC gelegen stukje van de Mekong delta. We stapten op een boot met onze gids Tiger. Tiger sprak Engels met een afschuwelijk Amerikaans accent en vond zichzelf geweldig. De deelnemers aan de tour vonden hem minder geweldig. De groep van de tour bestond uit een Australisch koppel, een jong stelletje uit Mubai (India) dat leefde in de USA en een groepje van 2 Vietnamese gezinnen. Vooral de Vietnamese vrouwtjes hadden het zwaar en hadden verschillende kotszakjes nodig. We kregen een leuk contact met het Australische koppel en het Indische koppel. We trokken de hele dag met deze 4 mensen op. De eerste stop was op Unicorn sland. Dit was aan de overkant van de brede rivier en de hoofdattractie was een boottochtje door een smal kanaaltje door het eiland. Was erg leuk maar ook heel erg toeristisch. Er waren meer bootjes dan water in het kanaaltje en de bootroeiers/sters wezen ons er continue op dat we onze roeisters een tip moesten geven. Dat vragen op fooien is overigens een zeer Amerikaanse gewoonte die heel vervelend is. We gingen ook nog naar een bijenfarm en een stop voor fruit met Vietnamese volks muziek met mooi geklede dametjes en meisjes.

Na een wandeling gingen we met de boot naar het volgende eiland, het Turtle eiland. Waarom het Turtle eiland heet weet ik niet want we hebben geen schildpadden gezien. We gingen er naar een kokossnoepjes fabriekje (nou fabriekje) en maakten daarna een klein ritje op een pony koets. We liepen verder naar een mooi restaurant. We kregen een heerlijke lunch met vis en Vietnamese gerechten. Daarna gingen we met de boot terug naar MY Tho.

De tourbus zetten ons af bij het lokale busstation. Toen we echter vroegen naar de bus naar Can Tho werd ons niet-begrepen aangekeken. Er kwam iemand die 2 woorden Engels sprak en die zou ons voor 150.000 dong wel naar de highway brengen waar we een bus naar Can Tho konden nemen. Wij dachten dat hij met een auto of taxi zou komen. Maar nee, hij kwam met 2 brommertjes waar we met koffer en al achterop mochten gaan. Hiervoor hebben we toch bedankt. Toen regelde de man een taxi. We werden afgezet bij een kioskje en moesten wachten op een bus die hij wel zou regelen. Na 20 minuten kwam er een overvolle minibus vol met Vietnamesen. De chauffeur vroeg wel 900.000 voor de trip naar Can Tho waar we het volgende hotel hadden geboekt. Ik had ondertussen al in de taxi gezien dat een rit met de taxi 1.000.000 dong zou kosten Ca 35 euro. Dit leek een betere optie en dat hebben we dan gedaan. Het was een rit van 100 km en duurde 2 uur. De chauffeur sprak echter geen woord Engels en had geen idee waar ons hotel was. Aangekomen in Can Tho vroeg hij een collega taxichauffeur en tegen 1800 kwamen we in ons hotel aan.

Op internet leek het een prachtig resort, maar toen we van de hoofdweg een klein, heel slecht weggetje op gingen tussen de golfplaten hutten, keken we toch raar op. Het Thangh Dat Resort bleek echter midden in de stad te liggen in een hoek tussen 2 rivieren en toch een oase van rust en een heel aardig vakantiepark. We kregen een zeer ruime, moderne kamer met nette badkamer en goede airco. Het was heel rustig in het Resort. Het is off-season en het Resort bleek vooral veel geboekt te worden door Vietnamese gezinnen met kinderen. Er waren ook heel veel kinderfietsjes en klimtoestellen. We hebben nog wat gegeten in het Resort (Cantonese fried rice en kippenvleugeltjes.) Samen met Vietnamees bier en meloensap. 's avonds heb ik de bus naar Chau Doc geboekt en gevraagd naar een trip naar de beroemde floating market. Een ouder vrouwtje kwam me de tour verkopen. Eerst vroeg ze 60 dollar en later 45 dollar. We zouden opgehaald worden aan het Resort en een rondvaart maken. Ik vond het nog erg veel en Marie France wilde ook niet zo vroeg opstaan. We besloten het niet te doen, redelijk vroeg te ontbijten en met de taxi naar de floating Market te gaan.

De volgende morgen waren we vroeg op en zijn gaan ontbijten. Prima ontbijt, Vietnamees brood met omelet en vruchtensap. Daarna taxi gebeld en voor 4 euro naar de floating market pier gereden. Daar, na wat onderhandelen voor 8 euro een boot gehuurd voor ons tweetjes om de markt op bootjes in de Mekong rivier te bekijken. De markt was niet zo enorm, maar wel heel leuk. Mensen kwamen met scheepjes vol ananas, groenten en andere fruit uit het binnenland en verkochten hun waren aan anderen die met kleine bootjes dit kwamen ophalen. We hebben een boottocht van ca 1,5 uur gemaakt over de rivier. De bootbestuurder sprak geen woord Engels, maar liet ons toch interessante dingen zien. Hij legde aan bij een verkoper van ananassen en we kregen een soort ananasstick. Ik vind ananas thuis wat scherp van smaak, en wilde eerst niet, maar deze ananas was overheerlijk. Heel lekker zoet, zacht en mals. Terug op de pier namen we een taxi terug naar het Resort. We wilden wat rusten en om 1330 zou de minibus komen om ons naar de bus naar Chau Doc te brengen. Uiteindelijk hebben we voor de hele uitstap 16 dollar betaald inclusief Taxi's.

Terug op het Resort hebben we het Resort eens bekeken. Het was een beetje bizar. Alles keurig verzorgt, veel heel vriendelijk personeel en maar weinig gasten. Er bleek een botanische tuin te zijn, een orchideeënkwekerij, een kleine dierentuin met vogels, een slang en veel vissen. Op alle planten in het Resort stond bordjes met de plantennaam in Vietnamees en Latijn.