Ho Chi Minh stad, stad van 100 miljoen brommertjes

Vanuit Bangkok kwamen we dus aan in Ho Chi Minh stad, dat vroeger Saigon heette, maar na de Vietnam oorlog is hernoemt. We hadden een hotel in het centrum, dicht bij de winkeltjes en marktjes. Eerst de koffers naar het hotel gebracht en daarna hebben we wat door de straatjes geslenterd. 

Ho Chi Min stad is een typische Aziatische grootstad, maar toch met een eigen karakter. Allereerst valt onmiddellijk op dat Vietnam wemelt van de brommertjes en scooters/lichte motorfietsjes. Het zijn er miljoenen. Tegen elke auto zijn er wel duizend brommertjes. Het zijn als zwermen vliegen die in enorme aantallen en in een enorme chaos door de straten zwermen. Ogenschijnlijk  zonder verkeersregels en luid toeterend. Het zijn er veel, heel veel, heel erg veel.  In tegenstelling tot in Thailand wel allemaal met een helm op.

Ho Chi Min stad s ook een schone, best ontwikkelde stad. In de wijken die wij zien is er geen echte armoede, wel veel eenvoudig levende mensen. In tegenstelling tot Europa zijn er heel weinig grote winkels, maar onafgebroken rijen met kleine winkeltjes, eetkraampjes, barretjes en bromfietswerkplaatsjes. De prijzen liggen nog steeds lager dan in Europa, maar hoger dan in Thailand. Een blikje cola 40-60 cent, een street snack 40 cent, een ontbijt zoals de locals dat eten 40 cent, een eenvoudige maaltijd bij de locals 1 tot 2 euro en een maaltijd in een eenvoudig toeristen restaurant 4,00.

Wij hebben 's middags gegeten in een modern toeristen restaurant met een aantrekkelijk menu. Marie France had varkens vlees en ik gehaktspiesjes, daarbij hadden we nog wat kleine hapjes en heerlijk verse vruchtensap. Ik watermeloen met ananas en Marie France watermeloen met passievrucht. Het waren heerlijke, heel mooi opgemaakte gerechtjes, maar wel kleine gerechtjes en voor Vietnam redelijk duur. In totaal moesten we ca 10 euro betalen en onze honger was slechts gedeeltelijk gestild. Daarna zijn we nog wat gaan wandelen. We wilden richting de Saigon rivier, maar liepen een beetje verkeerd. Dit was een wijk met veel banken en wat duurdere barretjes, een Mac Donald duurdere winkels. Een taxi heeft ons toe naar de rivier gebracht. Hier was niet veel te beleven, maar het was met een briesje wel iets koeler. Wederom een taxi genomen, nu terug naar de markt bij ons hotel. Daar in een kraampje, bij een heel oud vrouwtje een schaal meloen gekocht. We kregen er wat kruiden bij. Dat was enorm pittig maar toch heel lekker met de zoete meloen.

 Ondertussen begon het te waaien en donkerder te worden. Nu reizen we eigenlijk voor deze regio in het verkeerde seizoen. Het is de regentijd. Dat hebben we gemerkt. De wind nam toe en het begon te regen. Eerst rustig en daarna een enorme stortbui met onweer. Dit was echter helemaal niet onaangenaam. Het werd daardoor een stuk koeler en de regen was warm. Net als de locals schuilden we onder de luifels en bij de kraampjes. De bui duurde niet lang, later zouden er nog een paar van die buitjes zijn. De kraampjes waren er op voorzien en het straatleven ging gewoon verder.

Ondertussen was het avond en wilden we verder genieten van het lekkere eten in Vietnam. We vonden een streeffood market, eigenlijk voor toeristen, maar toch heel erg leuk. De prijzen lagen hoger dan aan de authentieke raampjes op straat, maar het eten zag er ook veel aantrekkelijker uit. Er waren ca 40 kleine kraampjes met de heerlijkste gerechten. Marie France koos voor een bord met 5 overheerlijke gamba's a 3,60 en ik voor sambal kipsate, 2 stokjes voor 3,40. Best hoge prijzen voor Vietnam, maar het was waanzinnig lekker. Ik heb in mijn leven toch al heel veel saté gegeten, maar echt nog nooit zo mals en lekker.

Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel om te skypen met de kids. Later op de avond ben ik nog even wat kleine boodschappen gaan doen want de volgende morgen was er geen ontbijt. Marie France had nog wat trek en voor haar heb ik nog even een bakje met noodles met seafood gehaald a 2,00.