Koh Phangan op een brommertje

Het tweede deel van onze vakantie zouden we heerlijk uitrusten op de eilanden in de Golf van Thailand. Maar ja, Marie France en ik zijn geen mensen die de hele dag op het strand of aan het zwembad kunnen liggen. We hebben dus nog vrij veel ondernomen.

Ik moet me bij u, onze lezers, verontschuldigen. Het eerste deel van onze reis heb ik u prima op de hoogte kunnen houden van onze belevenissen. Ik deed dat meestal in de trein of op het vliegtuig. De afgelopen dagen is het er helaas niet meer van gekomen. Mijn excuses. We zitten nu in het vliegtuig van Bangkok naar Cairo en ik heb nu de tijd, zin en gelegenheid voor een afsluitend verhaal over de laatste 1,5 week.

Ik heb u verlaten met het eerste deel over het eiland Phangan. Zoals ik al typeerde in mijn vorige verhaal: een paradijselijk, rebels eiland. Omdat we daarna 3 dagen op Koh Samui (eigenlijk weer te weinig) zijn verbleven konden we de beide eilanden goed vergelijken. Ze liggen een paar kilometer uit elkaar, maar zijn zo verschillend. In Koh Phangan is er maar weinig ontwikkeld, relatief weinig auto’s, kleine winkeltjes en kleinere resorts en hotels. In Koh Samui is alles veel commerciëler, grootschaliger en beter georganiseerd. Daarbij heeft Koh Samui zeker ook heel veel te bieden.

Eerst even terug naar onze belevenissen op Koh Phangan. De veerboot was een oud bootje met ca 50 reizigers en een stuk of 20 auto’s en oude vrachtauto’s. Het instappen ging nog via een aparte voetgangers loopbrug, maar bij het afstappen van de boot moesten we tussen de ronkende vrachtwagens onze weg vinden, Eenmaal uit de boot werden we aangesproken door verschillende ‘taxi’-chauffeurs. Nou ja, taxi’s? Het waren open pick-ups met achterop zitbanken. Het was enigszins primitief, maar wel effectief. We hadden het Bay View Hotel aan het strand Haad Yao uitgezocht. We kregen op de pier al een folder met een speciale promotie: 750 Baht (17 euro) per nacht per kamer voor 2 personen inclusief ontbijt. Nou ja, we zijn maar eens gaan kijken. Na een half uurtje over hobbelige wegen kwamen we bij het hotel. Het bleek een super mooi hotel te zijn met alle luxe. Het lag meteen aan het strand op het mooiste plek je aan de baai. We hebben eerste voor 2 nachten geboekt, maar zijn er uiteindelijk 5 dagen gebleven.

Het was laagseizoen, dus het was lekker rustig, maar niet uitgestorven. Omdat het weer ook nog zeer aangenaam was eigenlijk ideaal. Het strand was ’s avonds romantisch verlicht met alle kleine lampjes van de barretjes en restaurants. We hebben heerlijk gegeten en gingen op het strand zitten. We kochten een “Bucket” dit is een typische Phangan aanbieding. Een klein zandemmertje vol met ijs met een flesje (375ml) Thaise Brandy of Whisky, een blikje cola en een klein blikje Red Bull met een aantal rietjes. Alle drank werd in het emmertje gedaan en je had een monster cocktail voor weinig geld. Zeer lekker, effectief en betaalbaar (€ 5,50). Aan het strand staan veel hutjes waar massages gegeven worden en drank geserveerd wordt. Vlak bij ons hotel was er een gesloten; we pakten er 2 stoelen en hebben op dit privéterras met uitzicht op het strand, de baai en de zee onze “Bucket”genoten. Dit is het ware Phangan gevoel!

We hebben de volgende 3 dagen een scooter gehuurd. Marie France was hier eerst erg angstig over omdat ze bang was om te vallen, maar uiteindelijk hebben we heerlijke dagen beleefd met ons Hondaatje. Gelukkig hadden we voor het zwaarste model met het sterkste motortje gekozen want Koh Phangan is nogal heuvelachtig en wij zijn natuurlijk niet de kleinste/lichtste personen, maar ons brommerke gaf geen krimp op de steilste klimmetjes. Een scooter is de ideale manier om het eiland te verkennen. We hebben lekker langzaam en voorzichtig gereden maar dan kun je alles prima zien. Bovendien is de rijwind heerlijk in deze tropische temperaturen. We zijn allereerst naar het stadje Thong Sala gereden omdat Marie France de shoppingmogelijkheden moest inspecteren. Nou die vielen niet tegen. Veel kleine shops en boetiekjes met kleding, dagelijkse benodigdheden, souvenirs en andere snuisterijtjes. Het vreemde was dat de zon behoorlijk scheen, het erg heet was en we veel transpireerden, maar dat we niet veel last van de hitte hadden door de voortdurende lichte bries die over het eiland waaide. Na de eerste inkopen zijn we verder getuft. We hebben zo het hele eiland bezocht. Het probleem is wel dat er nauwelijks iets op de borden te lezen is en dat we een aantal keren verkeerd gereden zijn. De eerste avond kwamen we in een vissersdorpje terecht dat we eigenlijk een dag later wilden bezoeken. We moesten toen door het donker ons eigen plaatsje zien te vinden. Een half uurtje later hebben we dat ook gevonden. No Problem.