Met de boot van Chau Doc naar Phnom Phen

We zouden opgehaald worden door de bootmaatschappij. We verwachten een minibus of taxi, maar we kregen een heel oud mannetje op een fietskoetsje. Hierop moesten wij samen met 170 kg en 2 valiezen plaats nemen. We werden naar de boot gebracht en vertrokken daarna met ca 30 rondreizende toeristen naar Cambodja over de Mekong rivier.

Vietnam is toch heel anders dan ik me had voorgesteld. Het lijkt meer op China dan op Thailand. Mensen zijn enorm vriendelijk en behulpzaam. Maar er zijn wel heel veel mensen. Onze gids Tiger vertelde dat Vietnam in 1970 25 miljoen mensen had en nu 97 miljoen. Het Vietnam dat we hebben meegemaakt is vooral druk, druk en lawaaierig. Er zullen in het binnenland best veel minder dicht bevolkte gebieden zijn, maar de vruchtbare en relatief rijke Mekongdelta is bijna helemaal dichtgebouwd. Nu varen nu over de rivier en zien nu een mooi landschap en groen, dat heb ik de afgelopen dagen nauwelijks gezien.

Zo we zijn zojuist door de Cambodjaanse visa en paspoort controle gegaan. Net als wij moesten vrijwel alle mensen aan boord een visum hebben. De begeleider van de boot zou dit allemaal wel even regelen. Hij nam van iedereen de paspoorten in en 34 dollar per persoon voor de visa. Nu kost een visum 25 dollar. Ook vroeg hij later nog 4 dollar als service kosten. Daarna heb ik hem aangesproken omdat hij ons teveel vroeg. Er volgde een hele discussie waarna de gids al mijn geld aan de andere bootbegeleider gaf (min 5 dollar). Ik moest het zelf maar regelen vond hij. Ik vertelde hem dat ik een email naar zijn hotel zou schrijven met een klacht en het op tripadvisor zou vermelden. Ineens kreeg ik de 5 dollar terug en werd alles geregeld. Dit was overigens een van de voorbeelden waarbij ik Thailand veel leuker vind dan Vietnam. Heel veel mensen proberen extra geld af te troggelen van de toeristen. Ik wil best redelijk betalen, maar wil me niet laten oplichten.

De boottocht van Chau Doc naar Phnom Phen duurde een kleine 4,5 uur en was best aangenaam. Je had een mooi uitzicht op de Mekongrivier-oevers en dankzij de vaarwind was het ook aangenaam qua temperatuur. Nadeel was wel dat de motoren veel lawaai maakte. Veel passagiers stopten oordopjes in en probeerden te slapen. Marie France heeft ook een deel geslapen terwijl ik het reisverslag heb geschreven.