Olifanttrekking

Marie France wilde graag eens op een olifant zitten en we wilde eens bij zo’n olifanttrekking kijken. Als het er erg dieronvriendelijk aan toe zou gaan zouden we er zeker geen gebruik van maken. Maar deze olifantentour was net als de rest van Phangan niet erg commercieel. Er liepen een paar olifanten tussen de bomen die er goed verzorgd uitzagen. Er werd ook geen gebruik gemaakt van een houten kist (Een vader met dochter gingen ons voor en de olifanten werden prima behandeld en niet geslagen of zo. Ondanks dat het er allemaal niet gelikt en commercieel uitzag was het niet goedkoop. € 25,00 voor een uur per persoon, voor Thaise begrippen een vermogen.

Maar ja, we wilden het graag een keer meemaken. Het werd ook een hele ervaring op zich. Via een hoog plateau op palen konden we op de olifant klimmen. Wij zaten in een metalen constructie dat net als een zadel op een paard geplaatst werd. De ‘chauffeur’ zit achter de kop op de nek van de olifant. De besturing gaat met de voeten die de oren kietelen. Ook de stem wordt gebruikt om de olifant te commanderen.

Een olifant beweegt heel voorzichtig, maar daarbovenop wiebelt het behoorlijk. We reden over een behoorlijk onbegaanbaar pad, over rotsblokken door de Bush. Het was een unieke ervaring. Na een tijdje stapte de drijver af en vroeg hij Marie-France in de nek te gaan zitten. Ze vond het prachtig. Hij vroeg ons fototoestel en begon foto’s te maken. Hij liep voor de olifant uit en leidde ons door het stukje jungle daar. Later wisselde Marie France en ik van positie. Ik vond het maar erg onzeker en had moeite mijn balans te houden. Ik was blij als ik weer in mijn zetel zat. Het was een hele leuke ervaring en we zijn blij dat we het gedaan hebben. We hebben ook geen moment het gevoel gehad dat deze olifanten misbruikt werden.